Czarownictwo, jest to zespół praktyk i działań opierających się na dziedzinie magii skupionych wokół osoby czarownika.
Nazwa ta również wywodzi się od nawiązania do kulturowego archetypu wiedźm, czarownic, czarowników, czarnoksiężników, którzy stanowią nośnik przekazujący wszelkie formy magicznych poczynań.
Jest to wykorzystanie przynależnych do człowieka właściwości, zabiegów o charakterze magicznym lub kontaktów z tajemnymi mocami w celu uruchomienia sił nadprzyrodzonych, których obecność ma wpływ na relacje w świecie realnym w sposób bezpośredni lub pośredni, poprzez oddziaływanie na innego rodzaju siły postrzegane jako nadnaturalne.

Czarownictwo należy do dziedziny magii, której system wierzeń w kulturze symbolicznej jest charakterystyczny dla kultur paleolitycznych . Tego rodzaju kultura stanowi typ magiczny, który jest najstarszą formą kultury w ujęciu globalnym. W myśleniu magicznym (mitycznym) występuje brak rozróżnienia dwóch typów związków: symbolicznych i przyczynowo- skutkowych.

Istnieje wiele teorii jakoby czarownictwo stanowiło odłam współczesnej religii naturalnej (honorującej cykle, jakie zachodzą w przyrodzie), do której należałoby m.in. neopogańskie czarownictwo, wicca.
W Polsce czarownictwo kojarzone jest z postaciami czarownic o archetypicznym znaczeniu, lecz również pogląd ten uległ zmianie ze względu na współczesne ruchy o charakterze magicznym. Tak więc czarownictwo zostaje uogólnione do postaci pochodzących ze starych opowiadań i legend, jak również do osób zainteresowanych szeroko pojętą dziedziną magii tworzących swoje własne ugrupowania.