Wicca

Wicca to rozpowszechniona w Europie i Stanach Zjednoczonych religia neopogańska. Została zainicjowana przez emerytowanego brytyjskiego urzędnika, Geralda B. Gardnera, prawdopodobnie w latach 40. XX wieku, ale upubliczniona dopiero od roku 1951. Od tego czasu podzieliła się na kilka dużych i kilkanaście mniejszych gałęzi zwanych tradycjami.

Wicca celebrowana klasycznie jest religią dualistyczną, zaś przewodnimi bóstwami są Potrójna Bogini oraz Rogaty Bóg. Bóstwa są często postrzegane jako aspekty większej panteistycznej istoty, manifestujące się jako różnorakie bóstwa politeistyczne w różnych kulturach. Niemniej jednak istnieje wiele odmiennych i równoważnych sposobów celebracji wśród wiccan – od monoteizmu do ateizmu. Nieodłącznym aspektem jest praktykowanie magii ceremonialnej, idącej w zgodzie z kodeksem etycznym znanym jako wiccańska porada. Kolejną charakterystyczną cechą jest obchodzenie świąt związanych z porami roku.

Wiccanie używają wielu symboli. Najbardziej rozpoznawalnym symbolem jest pentagram, reprezentujący pięć klasycznych żywiołów – ziemię, powietrze, ogień, wodę i ducha. Innym symbolem jest triquetra, znak Potrójnej Bogini.

Wicca celebruje wiele różnych rytuałów przejścia. Najważniejszym z nich jest inicjacja, poprzez którą osoba dołącza do Rzemiosła i zostaje wiccaninem, wiccanką.

Wicca została zapoczątkowana przez Geralda B. Gardnera, który w latach 30. XX wieku odnalazł w Anglii kowen New Forest, w którym poddał się inicjacji przeprowadzonej przez Dorothy Clutterbuck. Niektórzy historycy twierdzą, że kowen New Forest nigdy nie istniał i był wytworem wyobraźni Gardnera na podstawie własnej lektury, doświadczeń i fascynacji, podczas gdy inni przytaczają argumenty dowodzące, iż kowen rzeczywiście istniał i kultywował religię czarownic. Gardner był wcześniej inicjowany w Ordo Templi Orientis Aleistera Crowleya. Istnieją również przekazy przypisujące Gardnerowi powiązania z masonerią.

Termin Wicca zyskał sławę na przełomie lat 60. i 70. XX wieku; wcześniej zjawisko to nazywano czarostwem . Słowo pochodzi ze staroangielskiego wicca, oznaczającego czarownika.

Wielu wiccan wierzy w magię, siłę, którą można manipulować poprzez czarostwo lub zaklęcia (angielskojęzyczni wiccanie używają czasem zapisu magick, ukutego przez okultystę Aleistera Crowleya, jednakże ten zapis jest bardziej kojarzony z Thelemą niż Wicca). Wiccanie celebrują osiem świąt związanych z porami roku, zwanych sabatami – kolektywnie są one nazywane Kołem Roku.

Wiccanie rzucają czary bądź uroki podczas rytuałów, odbywających się w świętych kręgach, chcąc wprowadzić faktyczne zmiany w fizycznym świecie. Zwyczajowymi urokami są te używane do leczenia, ochrony, wzmożenia płodności oraz wypędzania złych wpływów.

Pierwsi wiccanie najprawdopodobniej pojawili się w Polsce po 1989. Obecnie Wicca nie jest w Polsce wyznaniem zarejestrowanym. Wśród Polaków identyfikujących się z wicca dominują wiccanie eklektyczni (nie inicjowani w żadnej z tradycji i często nie uznawani za wiccan przez osoby inicjowane). Obecnie także odbywają się liczne spotkania grup pogańskich inicjowane przez Międzynarodową Federację Pogańską. Organizowane są także, coraz liczniej, warsztaty o wicca tradycyjnym prowadzone przez PFI.